Θέλω να πετάξω αλλά φοβάμαι

Το βρίσκω απόλυτα λογικό κάποιος που θέλει να πετάξει να έχει φόβο, και αυτός είναι ανασταλτικός παράγοντας για να αποφασίσει να κάνει αλεξίπτωτο πλαγιάς. Ίσως αυτό να παραξενεύει κάποιους ακούγοντας το, και μάλιστα από κάποιον εκπαιδευτή αλεξιπτώτου πλαγιάς.

Πριν συνεχίσω την ανάλυση μου πάνω στο κομμάτι του φόβου, που έχει σχέση με το αλεξίπτωτο πλαγιάς, να διαχωρίσουμε πρώτα δυο διαφορετικές περιπτώσεις. Στην πρώτη περίπτωση βρίσκονται αυτοί που θέλουν να πετάξουν, αλλά φοβούνται. Σε αυτούς κυρίως απευθύνομαι με αυτό το άρθρο. Και η δεύτερη περίπτωση είναι αυτοί που δεν τους ελκύει η ιδέα της πτήσης, αλλά και φοβούνται επίσης να το δοκιμάσουν σαν εμπειρία. Αυτή την κατηγορία ανθρώπων δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να την πείσει κανείς, ότι δηλαδή ο φόβος είναι κάτι που κάποιος μπορεί να το δουλέψει ως συναίσθημα. Γιατί απλά δεν έχουν μέσα τους την θέληση να νιώσουν την εμπειρία της πτήσης. Αυτό είναι λογικό διότι δεν αρέσουν όλα σε όλους. 

Πάμε τώρα στους φίλους μας που θέλουν να πετάξουν αλλά φοβούνται. Με μια μικρή δόση χιούμορ, αλλά και απόλυτης ειλικρίνειας μπορώ να σας πω ότι, μπράβο σας να είστε περήφανοι για τον φόβο σας, και επίσης διπλά περήφανοι γιατί το παραδέχεστε. Σίγουρα σας εξάπτω περισσότερο την περιέργεια με αυτά που αναφέρω, αλλά ας δούμε τι είναι ο φόβος αρχικά.

Τι είναι ο φόβος ;

Κάνοντας μία ανασκόπηση και συγκεκριμένα στην Wikipedia διαβάζουμε τον εξής ορισμό: {Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, μία φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να απαιτείται συνειδητή σκέψη}. Πολύ πιο απλά θα αναφέρω εγώ, ότι ο φόβος είναι αυτός που μας προστατεύει από κινδύνους που υπάρχουν γύρω μας , και κινητοποιεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που υπάρχει μέσα μας. Μας κάνει πιο προσεκτικούς, παράδειγμα: Οδηγώ το αυτοκίνητο σε δρόμο διπλής κυκλοφορίας, και δεν προσπερνώ το προπορευόμενο όχημα πάνω σε στροφή όπου δεν έχω ορατότητα, και δεν μπορώ να ξέρω αν έρχεται κάποιο άλλο αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Στο παράδειγμα αυτό μπορεί να είμαι και οδηγός με χρόνια εμπειρίας, ο φόβος όμως της σύγκρουσης με κάποιο άλλο όχημα που έρχεται από την αντίθετη πλευρά, με κάνει και προσέχω πότε θα πάρω τη απόφαση να προσπεράσω. Αρά ο φόβος υπάρχει στην καθημερινότητα μας και είναι υγιές συναίσθημα γιατί μας κάνει προσεκτικούς, και δεν είμαστε επιρρεπείς στα ατυχήματα και όχι μόνο. 

Φόβος και φοβία

Εδώ θα πρέπει να διαχωρίσουμε τον όρο του φόβου από την φοβία, την οπoία πολλοί την μπερδεύουν με το συναίσθημα του φόβου. Ενώ ο φόβος έχει κάποια λογική, γιατί αντιπροσωπεύει μια αντίδραση σε έναν πιθανό κίνδυνο, η φοβία είναι το υπερβολικό άγχος και φόβος απέναντι σε κάποιο υποτιθέμενο κίνδυνο, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Άρα θα μπορούσαμε να πούμε πολύ απλουστευμένα, ότι φοβία είναι η υπερβολική αντίδραση φόβου απέναντι σε κάτι που λογικά δεν αιτιολογείται.

Ακροφοβία και υψοφοβία 

Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι πολύς κόσμος έρχεται και μου λέει, θα ήθελα να κάνω αλεξίπτωτο πλαγιάς, αλλά έχω υψοφοβία. Η δική μου ερώτηση είναι αν μπαίνουν σε αεροπλάνα. Όταν η απάντηση είναι θετική τότε το συμπέρασμα είναι ότι προφανώς έχουν ακροφοβία, η οποία είναι ένα διαφορετικό είδος φοβίας, το όποιο έχω και εγώ. Η ακροφοβία υπάρχει για παράδειγμα όταν φοβάσαι να πλησιάσεις σε γκρεμνούς, ή να πλησιάσεις στην άκρη της ταράτσας ενός ψήλου κτηρίου όταν δεν υπάρχει προστατευτικό κάγκελο. Η ακροφοβία δεν επηρεάζει καθόλου κάποιον που πετάει με αλεξίπτωτο πλαγίας. 

Ωραία μέχρι εδώ, αλλά τι γίνεται με τον φόβο, πώς τον προσπερνάμε;

Διαχείριση του φόβου

Άκου την φωνή της λογικής, αναγνώρισε το φόβο σου, μάθε, εξοικειώσου, και σκέψου θετικά. Ας δούμε μερικά παραδείγματα: φοβάμαι ότι τα σχοινάκια του αλεξίπτωτου δεν θα αντέξουν το βάρος μου. Η απάντηση εδώ είναι ότι αντέχουν όλα μαζί χονδρικά πάνω από 1500 κιλά βάρος. Άρα ένας φόβος λιγότερος. Άλλο παράδειγμα :Φοβάμαι θα με πάρει ο αέρας ξαφνικά. Η απάντηση είναι, ότι ποτέ δεν αλλάζει ο αέρας ξαφνικά και ποτέ δεν δυναμώνει ξαφνικά. Κάθε μετεωρολογικό φαινόμενο χρειάζεται κάποιο εύλογο χρόνο για να εξελιχθεί. Και αυτός ο χρόνος είναι αρκετός, ώστε να υπάρχει η προειδοποίηση και να μην διεξαχθεί η δραστηριότητα. Εκτός βέβαια και έχουμε εξέλιξη καταιγίδας πολύ κοντά στην περιοχή πτήσης, όπου οι αλλαγές του καιρού μπορεί να γίνονται ραγδαία, (ποτέ όμως δεν πετάμε όταν υπάρχει κάποια καταιγίδα σε εξέλιξη κοντά μας). Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά, άρα ρώτα και μάθε. Φυσικά και όσοι πετάμε με αλεξίπτωτο πλαγιάς αγαπάμε την ζωή μας, και την υγεία μα, και αν υπήρχε υπερβολικό ρίσκο ελάχιστοι θα συνέχιζαν την δραστηριότητα. Σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να υπαινιχτώ ότι δεν υπάρχει ρίσκο όταν κάνει κάποιος αλεξίπτωτο πλαγιάς. Υπάρχει το ρίσκο όπως υπάρχει και σε όλες τις υπαίθριες δραστηριότητες, και ιδιαίτερα όταν δεν τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας. Τρία πράγματα είναι οι βασικοί παράγοντες ασφαλείας: καλός εξοπλισμός, καλός καιρός, και καλά εκπαιδευμένος πιλότος. Εφόσον όλα αυτά υπάρχουν θα προσθέσω και ένα επιπλέον που προανέφερα στην αρχή. 

Σκέψου θετικά

Κάθε αρνητική σκέψη φέρνει μια επόμενη αρνητική σκέψη, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα συνειρμό πολλών αρνητικών σκέψεων. Αυτό μας αυξάνει το άγχος, και αν τα επίπεδα του άγχους μεγαλώσουν αρκετά τότε η δραστηριότητα κάθε άλλο παρά ευχάριστη γίνεται. Κάνε θετικές σκέψεις, αυτές θα δημιουργήσουν ένα συνειρμό από θετικές σκέψεις, και θα σου δώσουν χαρά και μεγάλη ευχαρίστηση. Το σίγουρο είναι ότι θα έχεις ένα τεράστιο χαμόγελο μετά την προσγείωση και το μυαλό, και η καρδία σου θα βρίσκεται για πολλές ώρες νοερά στον αέρα. Η πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι σίγουρα μια μοναδική εμπειρία.

Πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8C%CE%B2%CE%BF%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B1

‍

‍

‍

‍